Po siedmiu latach pracy, projekt LinuxBIOS stał się realną wolną alternatywą dla standardowego systemu BIOS. Znalazł między innymi zastosowanie w projekcie stworzenia niedrogich laptopów w ramach akcji „Laptop dla Każdego Dziecka” (One Laptop Per Child). LinuxBIOS w swoich założeniach (1999 r.) miał być przeznaczony dla systemów przenośnych i klastrów, jednak szybko został zaadoptowany dla serwerów i stacji roboczych.
Z początku projekt rozwijał się dość mozolnie i dopiero rok 2005 przyniósł spore ożywienie, kiedy to znalazł się na liście projektów o dużym priorytecie Fundacji Wolnego Oprogramowania (Free Software Foundation), zaś OLPC (One Laptop Per Child) zadecydowało o zastosowaniu go do produkcji niedrogich laptopów.
Niezależnie od historii projektu różnie bywało ze wsparciem od strony producentów sprzętu. Z początku sporą pomoc oferował Intel, który udostępniał dużo dokumentacji dla swojego sprzętu, obecnie zaś Intel przestał ją udostępniać głównie promując swoje rozwiązanie EFI (Extensible Firmware Interface) jako następną generację technologii chipsetów. Z kolei AMD (Advanced Micro Devices), które początkowo dość słabo się angażowało we wsparcie w LinuxBIOS, obecnie jest głównym kontrybutorem projektu. Projekt wspierają również inne firmy – Acer, Advancetech, SIS, Momentum Computer, czy Newisys. Swoje wsparcie zapewniło również Google (Google Sponsors the LinuxBIOS project).
Ward Vandewege, administrator z Free Software Foundation, który stosował LinuxBIOS w serwerach fundacji przez ostatnie 14 miesięcy, określa technologię jako zdatną do użytku dla osób o średniej wiedzy na temat BIOS-a, jednak wciąż zbyt trudną dla przeciętnych użytkowników.
Od roku 2005, LinuxBIOS był instalowany na ponad milionie komputerów, głównie w terminalach internetowych produkowanych przez STPC Consumer w Indiach. Ponieważ OLPC i temu podobne projekty zamierzają również go stosować podaje się, że ta liczba wzrośnie do ponad stu milionów do końca roku 2008.
Poza filozoficznymi i politycznymi aspektami linuksowy bios daje również szansę na zmianę w sposobie myślenia w komputerowych biosach. Developerzy LinuxBIOS-a twierdzą bowiem, iż komercyjne biosy zatrzymały się na poziomie sprzed trzydziestu lat. Producenci wydający co pół roku nowe czipsety nie mają czasu na poważne modyfikacje swojego oprogramowania pisanego głównie w assemblerze, zaś LinuxBIOS jest napisany w języku C co czyni go łatwiejszym i szybszym w aktualizacji i wyłapywaniu ewentualnych błędów.
Również sam koszt BIOS-a komercyjnego jest dużo wyższy – sumują się koszty licencji oraz zwiększonej pojemności pamięci ROM, której jest dużo więcej potrzeba niż w przypadku zastosowania LinuxBIOS-a. To w połączeniu z licencją GNU GPL (czyli dostępnymi źródłami) może stanowić o dużej atrakcyjności dla potencjalnych producentów, którzy stosowaliby go w swoich produktach. Zdjęta by była w ten sposób z producentów odpowiedzialność za uaktualnianie całego biosu w przypadku wypuszczania nowego produktu.
Developerzy z optymizmem patrzą w przyszłość LinuxBIOS-a: już teraz wolny BIOS nie jest zarezerwowany tylko dla hakerów, zaś rozwój projektu wskazuje na kolejne rozwiązania co ma doprowadzić w niedalekiej przyszłości do powstania całkowicie wolnego komputera, gdzie całe oprogramowanie – kart sieciowych , dysków twardych czy kontrolerów SCSI, będzie wolne.
Więcej informacji o projekcie LinuxBIOS znajdziemy na stronie projektu: http://linuxbios.org
[…] tak dawno LinuxBIOS został ukończony i nadawał się do użycia w płytach głównych. Za sprawą inżyniera Yinghai Lu z firmy AMD, na rynku pojawiła […]
Świetna sprawa, tak trzymać!
[…] już pierwsze płyty główne, które są wspierane przez LinuxBIOSa. Teraz wyprodukowano pierwszą wersję LinuxBIOSa, która zawiera serwer X11. Pozwala to na […]